شادی چه به عنوان یک حق انسانی جهانیِ شناخته شده باشد یا نه، حالتی است که طبیعت انسان آن را می‌طلبد. کودکان در سراسر جهان اغلب برخلاف شرایطشان با آن بیدار می‌شوند، آن را باور دارند و آزادانه و با اشتیاق آن را ارزانی می‌کنند. این بخشی از طبیعت وجودی ماست، همان‌طور که «رامانا ماهارشی» حکیم هندی قرن 20 گفت: «شادی ذات شماست؛ طلب آن اشتباه نیست. وقتی که در درون وجود دارد، جست‌وجوی آن در بیرون اشتباه است.» الگوی اقتصادی حاضر به اجبار دکترین شادی را براساس مصرف‌گرایی و مادی‌گرایی تعریف و دیکته می‌کند که این روش جهانی فراگیر و متقاعدکننده، ریشه‌ای سمی و عامل ایجاد بسیاری از مشکلات است. «تبلیغات» و «روابط عمومی» در کنار رسانه‌ها ابزار اصلی این فریب هستند.
برای مطالعه این مقاله به قلم گراهام پیبلز به ادامه مطلب مراجعه کنید.