بررسیهای صورت گرفته درباره نسبت دین و دموکراسی، کمتر به تشویشی که در سویه دوم مسئله وجود دارد، توجه داشتهاند. مدعای ما در این مقاله این است که واکاوی دقیق مفهومی و وارسی سرگذشت تاریخی دموکراسی نشان میدهد که چالش و بدگمانیهای موجود، بیش از آن که از تعارض ذاتی میان آن دو برخاسته باشد، از رویارویی اسلام و لیبرالیسم نشئت میگیرد و مربوط به غلبه لیبرال دموکراسی و خوانش لیبرال از دموکراسی است. از همین رو، پس از توقف و تأمل مفهومی- تاریخی در اطراف دموکراسی، به بررسی میزان هم سوییهای لیبرالیسم و اسلام با دموکراسی خواهیم پرداخت و سپس تفاوتهای آن دو را به مثابه دو فلسفه سیاسی رقیب، مورد بررسی و مقایسه قرار خواهیم داد و بدین طریق بر مدعای آغازین بحث صحه خواهیم گذارد.
فایل حاضر حاصل مباحث و تاملات شهید آوینی در باب تکنولوژی، هنر و ورزش مدرن، علم، توسعه و شئونات مختلف مدرنیته است که با صدای ایشان و تصاویری مرتبط با بحث همراه شده است. در بخش هایی از این ویدئو بیان میشود:
غربزدگی یک واقعیت تاریخی است که همه جوامع غیر غربی را، از جمله جامعه ایران، تحت تاثیر قرار داده و به یک معنا از جهات تاریخی و فرهنگی جوامع غیر غربی را تسخیر کرده است.
چیزی که الان به نام تمدن غرب وجود دارد یک کل به هم پیوسته و در عین حال بسیار پیچیده است. در عالم جدید آدم، آدمِ دیگری شده است. بشر جدید نظرگاه جدیدی درباره عالم پیدا کرده است. بشر امروز در همه جهات وجودی به نحوی از انتزاع رسیده است.
شادی چه به عنوان یک حق انسانی جهانیِ شناخته شده باشد یا نه، حالتی است که طبیعت انسان آن را میطلبد. کودکان در سراسر جهان اغلب برخلاف شرایطشان با آن بیدار میشوند، آن را باور دارند و آزادانه و با اشتیاق آن را ارزانی میکنند. این بخشی از طبیعت وجودی ماست، همانطور که «رامانا ماهارشی» حکیم هندی قرن 20 گفت: «شادی ذات شماست؛ طلب آن اشتباه نیست. وقتی که در درون وجود دارد، جستوجوی آن در بیرون اشتباه است.» الگوی اقتصادی حاضر به اجبار دکترین شادی را براساس مصرفگرایی و مادیگرایی تعریف و دیکته میکند که این روش جهانی فراگیر و متقاعدکننده، ریشهای سمی و عامل ایجاد بسیاری از مشکلات است. «تبلیغات» و «روابط عمومی» در کنار رسانهها ابزار اصلی این فریب هستند.
برای مطالعه این مقاله به قلم گراهام پیبلز به ادامه مطلب مراجعه کنید.
انیمیشن کوتاه «دیستوپیا»، ساخته «پیتر تومادزی» در سال ۲۰۱۱، طعنهای است به بشرِ همین دوران در ویرانشهر. دیستوپیا دورانی است که زندگی به قصد مصرف و خوردن انجام میگیرد. زندگی انسان به «لذت از خوردن» تقلیل یافته است. آدمیان از شرایط طبیعی خارج شدهاند، اطرافشان را یا موجوداتی برای خوردن پر کرده و یا چیزهایی که آنها را به خوردن و مصرف بیشتر سوق میدهد. تلویزیون مدام آگهیهای مربوط به خوراکیها را پخش میکند، مغازهها و تمام تبلیغات شهر را خوراکیها به خود اختصاص دادهاند. شرایط این انسان آنقدر نامتعادل و به دور از توازن طبیعی است که حیوانات نیز از این نوع زندگی روی میگردانند و راهشان را از انسان جدا میسازند.
برای دانلود این انیمیشن با حجم 7.25 مگابایت اینجا کلیک کنید.
نقطه نزاع و دعوت بنیادین در علوم انسانی به روایت فیلسوف الهی معاصر
آیت الله جوادی آملی
این مصاحبه در دو فصل تهیه گردیده است:
در فصل اول محور بحث، آن علومی است که موضوعش فعل خداست، نه آن علومی که موضوعش فعل انسان است. چون علومی که الان مطرح است دو قسم است. موضوع بعضی از علوم، «فعل نظام» است: مثل فیزیک، شیمی، ریاضی، فلسفه، کلام و عرفان که مربوط به جهان هستی است. موضوع بعضی از علوم، «فعل انسان» است: مثل هنر، خوانندگی، نوازندگی، صنایعدستی و... دانشهایی که موضوعش فعل انسان است، میتواند دینی یا غیردینی باشد.
فصل دوم بخشهای علوم انسانی است. در علوم انسانی، اساس کار انسان است و انسان را باید شناخت. آن کسی که انسان را آفرید باید حرف اول بزند که انسان چیست؟ آنچه که در علوم، قوانین و فقه و اخلاق ما هست، باید سه مرحلهای باشد. در این موضوع بین ما و سایر کشورها فرقی نیست، منتها آنها دو مرحلهای هستند ما سه مرحلهای هستیم.
برای مطالعه متن کامل این مصاحبه به ادامه مطلب مراجعه کنید.
کودتای اسفند ۱۲۹۹ با تحقق انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ مورد نفی و انکار قرار گرفت. آن حرکت، سرآغاز سرکوب اندیشههای دینی و سنتی و این انقلاب سرآغاز احیای دین و تقویت آن در جامعهی ایران بود. رهبر انقلاب اسلامی(امام خمینی(ره))، تحولات از کودتا به بعد را با تمام وجود تجربه کرده و ابعاد آن را دریافته بود. به همین دلیل، آگاهیهای مستقیم و تجربههای عینی قابل ملاحظهای از آن روزگار داشت...
مصرف گرایی را میتوان به معنای«اتلاف» منابعی تعریف کرد که میتوانست در خدمت تولید و رشدانسانی عادلانه قرار گیرد. منظور از رشد انسانی رشدی است که منتهی به «از خود بیگانگی» نمیشود. در حالی که هدف مصرف گرایی مصرفی است که لذت گرایی – و در بسیار از موارد اشکال افراطی آن- را ترغیب میکند. از این منظر به طور کلی مصرف گرایی تنها میتواند در بستر نابرابری های عظیم اقتصادی در هر دو سطح ملی و جهانی شکل بگیرد. بنابراین، مصرف گرایی تعامل قدرت، فرهنگ، اقتصاد و چگونگی این تعامل به زیست بوم نهادی در این جوامع مرتبط می شود، اما خود این زیست بوم محصول تعامل قدرت، فرهنگ و اقتصاد است.
برای دانلود Pdf این مقاله اینجا کلیک کنید.
دکتر راغفر اقتصاددان و پژوهشگر، سردبیر سابق کیهان انگلیسی، فارغ التحصیل دکترای اقتصاد از دانشگاه ساسکس انگلستان و عضو هیات علمی دانشگاه الزهرا است. راغفر آثاری از کیت گریفین، رابرت کاکس، ریچارد بایلاس و و سن آمارتیا کومار را با عناوین «راهبردهای توسعه اقتصادی»، «دولت، فساد و فرصت های اجتماعی: تعامل اندیشه ها در اقتصاد سیاسی توسعه»، «نظریه اقتصاد خرد»، «در باب نابرابری اقتصادی» و «توسعه به مثابه آزادی» ترجمه کرده است.
برای مطالعه متن کامل به ادامه مطلب مراجعه نمایید.
روایتی از همراهی با رهبر انقلاب در بازدید از مناطق زلزلهزدهی سرپل ذهاب و روستاهای اطرافش
به قلم آقای مهدی قزلی
خبر کوتاه است: زلزله آمد. اتفاق هم کوتاه است؛ فقط چند ثانیه ولی تبعات زلزله زیاد است؛ بیش از یک کتاب، شاید یک کتابخانه؛ طولانی است، شاید به اندازهی یک عمر یا عوض شدن یک نسل. دیگر از این به بعد در خاطرات و قصههای سرپل ذهاب، زلزلهی ۲۱ آبان همیشه یک جای پا خواهد داشت؛ مثل زلزلهی رودبار و بم و ورزقان و...
یک نفر از دوستان KHAMENEI.IR زنگ زد و گفت: تهران هستی؟ هروقت این سؤال را میپرسد، میفهمم باید تهران باشم! کمی مکث کردم و خودم به تجربه فهمیدم قضیه چیست؛ پرسیدم: بازدید سرزده؟ جواب نداد. فقط گفت: پس اسمت را رد میکنم. گفتم: شاید نتوانم بیایم؛ گفت: اسمت قبلاً رد شده! و تماس قطع شد.
اولین بار در بم با پدیدهی زلزله رخبهرخ شدم؛ فردای زلزله با رفقا نشستیم به زنگ زدن و جمع کردن امکانات و دارو و لباس و بعد با اولین پرواز رفتیم بم. بارها را همانجا دادیم به هلال احمر و خودمان رفتیم که مثلاً کمک بکنیم به زلزلهزدهها. آن روز فهمیدم از «امداد» هیچ نمیدانم و فقط باری هستم روی تلّ مشکلات امدادرسانان حرفهای. همان شب با یک هواپیمای باری برگشتیم تهران و این تجربهی سراسر شکست، چقدر تجربهی گرانبهایی شد.
برای مطالعه متن کامل به ادامه مطلب مراجعه نمایید.